مقاله آشنایی با همسران و مادران اهل بیت word دارای 37 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله آشنایی با همسران و مادران اهل بیت word   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله آشنایی با همسران و مادران اهل بیت word ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله آشنایی با همسران و مادران اهل بیت word :

«فهرست منابع و مأخذ»
1- زنان پیغمبر اسلام .- عماد الدین حسین اصفهانی شهیربه عمادزاده، نشر محمد.
2- زن در آئینه جلال و جمال- آیت الله جوادی آملی، مرکز نشر فرهنگی رجاء.
3- زندگانی فاطمه زهرا (س)- دکتر سید جعفر شهیدی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
4- فاطمه فاطمه است- دکتر علی شریعتی. حسینیه ارشاد. تهران.
5- زنان نامدار شیعه- احمد عیسی‌فر، انتشارات رایحه عترت.
6- فاطمه (س) گلواژه آفرینش- سید ضیاء مرتضو- مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
صفحه
مقدمه 3
خدیجه مادر حضرت فاطمه(س) 4
حضرت فاطمه زهرا(س) 7
سیره حضرت فاطمه (س) 8
حضرت زینب علیهاالسلام 12
سیره‌ی حضرت زینب‌(س) 15
ام‌کلثوم 17
زندگانی مادارن چهارده معصوم(ع) 18
نتیجه گیری 24
منابع و مأخذ 26

«مقدمه»
زن در لغت به معنی، نقیض مرد، مادینه ی انسان، همسر مرد است. اما شخصیت این مخلوق الهی در تمامی اعصار، قرون و زمانه متفاوت، و تعابیر و معانی خاصی داشته است.
اعراب مشرک و متعصب، دختران را موجودی شوم پنداشته و آن را مایه ننگ و عار می‌دانستند و آنان را زنده به گور می‌ساختند.
پروردگار جهانیان، زن را مظهر خلاقیت و جمال و زیبایی خویش آفرید و او را به خلاقیت خود مربی و پرورش دهنده ی افراد جامعه انسانی قرار داد. در اسلام، زنان همانند مردان در مسائل اجتماعی، سیاسی، پایگاه و جایگاهی مناسب دارند. آنان چون مردان با پیامبر اکرم(ص) بیعت نمودند و علیرغم سلب تکلیف آنان در جهاد، همگام با آزادمردان لباس رزم بر تن کرده و در جبهه‌های نبرد با کفار حضور داشتند. ام‌مسطح از زنانی بود که در جنگ بدر شرکت کرده بود، و خدیجه اولین زنی بود که به پیامبر ایمان آورد و تمامی ثروتش را برای ترویج اسلام ایثار کرد وسمیه اولین زنی بود که در راه بقای اسلام به شهادت رسید. حماسه شیر زنانی چون حضرت زینب علیها‌السلام، ام‌کلثوم و ام‌وهب در واقعه‌ی کربلا نمونه‌ای برجسته از حضور زنان در صحنه‌های نبرد حق علیه باطل می‌باشد.

در قرآن سوره‌ای به نام «نساء» و آیاتی درباره‌ی حقوق و فضیلت زنان آمده و از تعدادی زنان بزرگ چون‌، همسران آدم، ابراهیم و مادران موسی و عیسی علیهم‌السلام به نیکی یاد کرده است. که این خود نشانگر اهمیت اسلام به این ودیعه الهی می‌باشد.
زنان صدر اسلام فرهنگ پاک زیستن، عالم زیستن، مجاهد زیستن، مطیع الی‌الله بودن، در ولایت ذوب گشتن، همسر و مادر نمونه شدن، را در جامعه بانوان ترویج داده‌اند تا تمام زنان عالم از الگوهای رفتاری آن‌ها در زندگانی فردی و اجتماعی خود بهره جویند.

خدیجه (مادر حضرت فاطمه (ع))
نام پدر حضرت خدیجه خویلد بن اسد بی عبدالغری بن قصی بن کلاب، از تیره‌ای معروف و از قهرمان قریش بود. خویلد در دوره‌ی جاهلیت مهتر طائفه‌ی خود بود.
خدیجه پیش از ظهور اسلام از زنان برجسته‌ی قریش به شمار رفته است. تا آنجا که او را طاهره و سیده‌ی زنان قریش می‌خواندند. او در سال 68 قبل از هجرت به دنیا آمد. پیش از آنکه به عقد رسول اکرم (ص) درآید نخست زن ابوهاله هند بن نباش بن زراره و پس از آن زن عتیق بن عائد از نبی مخزوم گردید. وی از ابوهاله صاحب دو پرواز عتیق صاحب دختری گردید. اینان برادر و خواهر مادری فاطمه (ع)اند.

پس از این دو ازدواج، با آنکه زنی زیبا و مالدار بود و خواهان فراوان داشت، شوی نپذیرفت و با مالی که داشت به بازرگانی پرداخت. تا آنگاه که ابوطالب از برادرزاده‌ی خود خواست او هم مانند دیگر خویشاوندانش عامل خدیجه گردد، و از سوی او به تجارت شام رود و چنین شد. پس از این سفر تجارتی بود که به زناشویی با محمد (ص) مایل گردید، خدیجه به هنگام ازدواج با محمد (ص) 40 سال داشت در حالی که حضرت محمد (ص) 25 سال پیش نداشت. جز ابراهیم که از کنیزکی آزاد شده به نام ماریه قبطیه متولد شد، قاسم و عبدالله همگی از خدیجه (ع)اند. قاسم در دو سالگی پیش از بعثت و عبدالله در مکه پیش از هجرت وفات یافتند. اما دختران به مدینه هجرت کردند و همگی پیش از فاطمه(ع) زندگی را به درود گفتند. خدیجه نخستین زنی بود که به پیغمبر ایمان آورد. هنگامی که پیغمبر دعوت خود را ‎آشکار کرد و ثروتمندان مکه روی درروی او ایستادند، و به آزار پیروان او و خود وی نیز برخاستند، ابوطالب برادرزاده خود را از گزند این دشمنان سرسخت حفظ می‌کرد، اما خدیجه نیز برای او پشتیبانی بود که درون خانه بدو آرامش و دلگرمی می‌بخشید و برای همین خوی انسانی و خصلت مسلمانی بود که رسول خدا پیوسته یاد او را گرامی می داشت. او در سخت‌ترین شرایط دوران رسالت پیامبر اسلام (ص) لحظه‌ای از حمایت و پشتیبانی حضرت محمد (ص) کوتاهی نکرد و سرانجام در شعب ابوطالب هنگامی که همه‌ی مسلمانان در محاصره اقتصادی بودند، خدیجه (ع) به دیدار حق شتافت و پیامبر یکی از حامیان دلسوز خود را از دست داد.

هنگامی که خدیجه با رسول خدا (ص) ازدواج کرد، زنان مکه از وی کناره‌گیری کرده و رفت‌و آمد خود را با او قطع کردند، خدیجه از این جهت غمگین شد تا چون به فاطمه حامله شد. این نوزاد در شکم با خدیجه سخن می‌گفت، خدیجه را دلداری می‌داد و خدیجه این مطلب را از رسول خدا (ص) پنهان می‌کرد، تا روزی که حضرت وارد خانه شد و شنید که خدیجه با کسی سخن می‌گوید، پرسید: «ای خدیجه با که سخن می‌گفتی؟»

پاسخ داد: این جنینی که در شکم من است با من سخن می‌گوید و همدم من است. چندی از این ماجرا گذشت تا هنگام وضع حمل فاطمه شد. خدیجه کسی را به نزد زنان قریش فرستاد و از آنها خواست تا به خانه‌ی او آیند و هنگام ولادت فاطمه او را کمک کنند. ولی زنان برای خدیجه پیغام دادند که تو به سخن ما گوش نکردی و با یتیم ابی‌طالب که ثروت نداشت ازدواج کردی، ما نیز به کمک تو نخواهیم آمد. خدیجه از این پیغام غمگین شد و در حال غم و اندوه به سر می‌برد که به ناگاه چهارزن گندمگون و بلند قامت را که همچون زنان بنی‌هاشم بودند مشاهده کرد که بر وی وارد شدند. خدیجه از دیدن آنها نگران شد اما یکی از آن چهارزن به سخن آمد و گفت: «ای خدیجه! نترس و محزون مباش که پرودگار تو ما را فرستاد و ما خواهران تو هستیم، من ساره هستم، و این یکی آسیه همسر فرعون است که همدم تو در بهشت خواهد بود، و آن دیگر دختر عمران و چهارمی کلثم دختر موسی بن‌عمران است خدای تعالی ما را فرستاد تا در امر وضع حمل تو را کمک کنیم. و آن گاه کمک کردند و فاطمه به دنیا آمد.
حضرت فاطمه (ع) در دامان پدری چون پیامبر اکرم (ص) و مادری زاهد و فداکار چون حضرت خدیجه (ع) پرورش یافت. وی در علم و فقاهت، زهد و عبادت، ایثار و شهامت، حیاو عفت، فصاحت و بلاغت و صبر و بردباری، یگانه‌‌ی اعصار و قرون شد.

حضرت فاطمه زهرا(س)
چون حضرت فاطمه به دنیا آمد، خدای عزوجل به یکی از فرشتگان وحی فرمود که به زمین برود و نام‌های فاطمه را به زبان پیامبر (ص) بگذارد. «فاطمه در پیشگاه خدای عزوجل نه نام دارد. فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، راضیه، مرضیه، محدثه، زهرا.»
ولادت صدیقه‌ی طاهره، فاطمه زهرا(س) روز جمعه، 20 جمادی الاخره سال پنجم بعثت بوده است.

دوران کودکی آن حضرت همراه با آغاز رسالت پیامبر اکرم (ص) بود، منزل پدرش پناهگاه مسلمانان، مرکز نزول وحی و آیه‌های قرآن بود. بانک آسمانی الله اکبر و مراسم نیایش پروردگار در روح و روان این خردسال اثری نیکو گذاشت که سال‌ها بعد آشکار شد. دوران کودکی وی در تنهایی گذشت، زیرا دو خواهر او رقیه و ام کلثوم از او بزرگتر بودند و فاطمه (س) هیچ همبازی نداشت، و همین نوعی ریاضت‌های جسمانی و آموزش‌های روحانی برای آن حضرت بود. او شاهد شکنجه و آزار مسلمانان به دست کفار قریش بود. وی جانشین عبدالله، عبد‌المطلب، ابوطالب، و خدیجه بود. او اینک ام ابیها مادر پدر است. و چه نام نیکویی، یعنی او باید وظیفه‌ی مادرش را بر عهده گیرد، باید برای پدرش هم دختر و هم مادر باشد. فاطمه (ع) پس از مرگ پدر، دیگر لب به خنده نگشود.

حضرت فاطمه(ع)، اندامی باریک و لاغر داشت و پیامبر خدا (ص) به او گفته بود: تو نخستین کسی از اهل بیت هستی که به من ملحق خواهد شد.» و بیش از 75 روز طول نکشید که فاطمه پس از مرگ پدر، به وی پیوست. فاطمه (س) روز سه شنبه، 3 جمادی‌الاخره سال 11 هجرت رحلت فرمود و مدت عمر شریفش تقریباً 18 سال، بوده است.
متاسفانه مزار دختر پیامبر روشن نیست. علمای شیعه روایت‌هایی آورده‌اند که نشان می‌دهد فاطمه(س) را در بقیع به خاک سپرده‌اند.
سیره‌ی حضرت فاطمه‌(علیها‌السلام)

الف- همسرداری حضرت زهرا:
امام علی (ع) می‌فرماید: «جهاد زن این است که خوب همسرداری کند.»
حضرت فاطمه(ع) در خانه‌ی علی(ع) لحظه‌ای از این جهاد مقدس و وظیفه‌ی سنگین غفلت نورزید. آن بزرگوار، هنگام ازدواج با حضرت علی(ع) 9 سال داشت. آغاز زندگانی مشترک فاطمه (ع) و علی (ع)، آغاز رسالت پیامبر اکرم (ص) بود. امام علی (ع) درباره‌ی حضرت زهرا(ع) چنین می‌فرماید: «وقتی به خانه می‌آمدم و به زهرا نگاه می‌کردم تمام غم و اندوهم برطرف می‌شد.»

موقعیت اجتماعی حضرت فاطمه (ع) چنان بود که می‌توانست از هر گونه موهبتی بهره‌مند شود. می‌توانست همسری قدرتمند انتخاب کند، اما او در دامان پیامبر(ص) پرورش یافته بود وی نمونه کامل زن در جهان اسلام بود. و بانوان عالم باید به زندگانی او تأسی می‌جستند. بنابراین با بهترین انسان بعد از پدرش یعنی حضرت علی(ع) ازدواج کرد وبا زندگانی ساده‌ای عمر را سپری کرد نه تنها هرگز شکوه و گلایه‌ای برزبان نیاورد. بلکه خانه را امن و آسایش شوی و فرزندانش قرار داد.

ب- زهد و عبادت حضرت فاطمه(ع)
زندگانی فاطمه زهرا(س) سراسر عبادت بود. وی به خانه‌ی فقیران و بیچارگان و درماندگان سر می‌زد و به آنها طعام می‌داد. ایثارگر بود و از خود گذشته، احکام شرعی را تعلیم می‌داد و سختی‌های زندگی را تحمل می‌کرد. پایبند تجملات نبود و در شوهرداری و دفاع از امامت و ولایت اسوه بود، و مصیبت‌ها و رنج‌هایی که پس از رحلت پدرش رسول‌الله (ص) کشید، در واقع نشان‌دهنده‌ی عبودیت خالصانه وی به درگاه پروردگار سبحان است.

ج- بعد سیاسی، اجتماعی حضرت
حضرت فاطمه(س) خود در متن مسائل سیاسی و اجتماعی بود و همواره از حق و اسلام و اهل بیت دفاع می‌کرد. نقل می‌کنند که در جنگ احد که اکثر مجاهدان گریختند، تنها علی(ع) و معدودی افراد در کنار رسول الله(ص) مقاومت می‌کردند. در آن لحظه‌های حساس، فاطمه (ع) نیز در جبهه‌ حاضر می‌شود و به مداوای مجروحان می‌پردازد و زخم‌های پدر را مرحم می‌نهد پس از رحلت پیامبر (ص) شرایط حساس و دشوار و بحرانی که فتنه و دشمنی تمامیت اسلام و قرآن را تهدید می کرد، این فاطمه زهرا(ع) بود که با پیوستن در صحنه سیاسی و اجتماعی و دفاع از مقام ولایت و رهبری اساس و بقای اسلام را تضمین کرد.
حضرت فاطمه (س) خدمت به خلق را نوعی مسئولیت می‌داند. او در این راه هم جنبه‌های ظاهری و مادی وهم در جنبه ی معنوی زندگی خود را وقف مردم و اسلام کرد و روز و شب در فکر کیفیت اجرای این خدمت بود. او در شب عروسی جامه‌ی نو را به فقیر می‌دهد و خود با جامه‌ای کهنه به خانه‌ی علی می‌رود. شب تا سحر عبادت می‌کند و برای خلق‌الله خیر و سعادت و آمرزش می‌طلبد.

او به زنان درس می‌دهد و به آنان می‌فهماند که با حفظ شخصیت اسلامی و قرآنی خود می‌توانند آزاد باشند، جلوی راه استثمارگران را سد کنند و بنا به رسالت اجتماعی که بر دوش دارند وظیفه‌ای عهده دار شوند.
د- فاطمه ام‌التربیه
از مهمترین صفات رسول‌خدا(ص) اهتمام آن حضرت به تربیت مردم و امت اسلامی بود. کتاب و حکمت را به مردم تعلیم می‌داد و مردم را ارشاد می‌کرد. فاطمه زهرا(س) در مکتب پدر پرورش یافت و این صفت را از پیامبر(ص) به ارث برد و فرزندانی کامل و شایسته را تربیت کرد.
ه- سخاوت و بخشندگی حضرت فاطمه(س)
ر- حیا و پاکدامنی حضرت فاطمه(س)
پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «حیا از ایمان است و هر کس که حیا ندارد ایمان ندارد» حفظ حجاب، متانت و عفت و پاکدامنی در زنان یکی از اصول با ارزش در شریعت اسلامی است که نه تنها پایه های خانواده را استوار، بلکه مقام و ارزش زن را در جامعه بالا می‌برد و فاطمه (س) بانویی عفیف، شریف، پاکدامنی و خود مثالی برای آن بود.
ز- فاطمه علیهاالسلام ام التطهیر والعصمته
«انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیراً»
«ای اهل بیت، خدا می‌خواهد پلیدی را از شما دور کند و شما را پاک دارد.»
(سوره‌ی احزاب، آیه‌ی 33)
در این آیه مواد شأن اهل بیت، حضرت علی، فاطمه و حسن و حسین‌ علیهم‌السلام است. در احادیث و روایات فراوان آمده است که فاطمه (س) از هر نوع آلودگی پاک و منزه بوده است و بی‌سبب نیست که چون اویی را مادر پاک و عصمت نامیده‌اند.

س- فاطمه ام البلاغه
حضرت رسول (ص) ارباب بلاغت و سخنوری بود و کلام پیامبر برتر از کلام و سخن مخلوقات و پایین تر از سطح کلام خالق است حضرت زهرا(س) در سخنوری و بلاغت چون پدر و همسرشان علی‌بن ‌ابیطالب بود و به همین سبب او را ام‌البلاغه می‌گفتند.