مقاله زندگی نامه شهید سرهنگ خلبان word دارای 39 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله زندگی نامه شهید سرهنگ خلبان word   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله زندگی نامه شهید سرهنگ خلبان word ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله زندگی نامه شهید سرهنگ خلبان word :

تولد
شهید محمد حسین قلخانی فرزند حضرت در تاریخ 1/1/1332 در شهرستان تویسرکان در دامان خانواده‌ای مذهبی و در کلبه‌ای محقر، اما سرشار از مهر و محبت دیده به جهان گشود.

تحصیلات
رشته‌ی طبیعی (علوم تجربی) به ادامه‌ی تحصیل پرداخت. با وجود این که خانواده ی وی با مشکلات اقتصادی مواجه بود، اما این مشکلات هرگز سد راه وی نشد و او ضمن تحصیل، اوقاعت فراغت را به کار مشغول می‌شد تا هزینه‌‌ی تحصیل را فراهم نماید. شهید قلخانی از همان دوره‌ی کودکی علاقه‌ی وافری به شغل خلبانی و پرواز در آسمان و ماجراجویی داشت.

به همین منظور با استعدادی که در وجود او نهفته بود و با سعی و تلاشی که از خود نشان داد، سرانجام در خردادماه سال 1353 موفق به اخذ دیپلم طبیعی گردید. شهید قلخانی پس از دریافت دیپلم، بلافاصله به دانشکده‌ی خلبانی نیروی زمینی ارتش (هوانیروز) مراجعه و ثبت‌نام کرد.
پس از موفقیت در آزمون ورودی و انجام تست جسمانی و مصاحبه، به آرزوی دیرینه‌ی خود یعنی پرواز در آسمان رسید. پس از طی دوره‌های آموزشی و رزمی و کلاس‌های زبان انگلیسی به درجه‌ی ستوان سومی نایل گردید.

شهید قلخانی دوره ی خلبانی هلی کوپتر را در تاریخ 29/4/1356 در همان سال، دوره ی هلی کوپتری کبرا را در تاریخ 27/11/1356 با موفقیت به پایان رسانید. دیگر او به یک عقاب تیز چنگ و بلند پرواز آماده ی دفاع از سرحدات ایران عزیز تبدیل شده بود .

شرکت در تظاهرات مردم اصفهان
با وجود این که در طول مدت آموزش خلبانی، رژیم ستم شاهی در ایران حکمفراما بود و انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمنی و با به شهادت رسیدن حاج آقا شمس‌آبادی، راهپیمایی عظیم مردم اصفهان به اوج خود رسیده بود، شهید قلخانی با آن روحیه‌ی مذهبی که در وجود او نهفته بود، به فرمان امام خمینی، به همراهی تعدادی از خلبانان و همافران، در تظاهرات و راهپیمایی‌های مردم اصفهان شرکت می‌نمود، که توسط عمال سرسپرده رژیم، این عزیزان شناسایی و بازداشت شدند.

چون بازداشت وی با پیروزی انقلاب اسلامی مصادف گردید ، به حکم دادگاه تبرئه و ازبازداشت رها گردید. بدین ترتیب زندگی جدید وی در راه اعتلای جمهوری اسلامی ایران آغاز گردید .

عملیات
در سال 1358 در حالی که حکومت نوپای جمهوری اسلامی ایران هنوز تشکل نیافته بود، منافقین کوردل و اشرار در کردستان دست به شورش زده و خواستار خودمختاری برای کردستان شدند. شهید قلخانی همراه تعدادی دیگر از خلبانان شجاع هوانیروز به منطقه‌ی کردستان اعزام و با شرکت در چندین عملیات رزمی هوایی و به لطف و یاری خداوند بدون هیچ گونه سانحه‌ای منافقین و اشرار مسلح را در هم کوبیدند و منطقه را از لوث وجود این از خدا بی‌خبران پاک نمودند تا نیروهای ارتش جمهوری اسلامی ایران و نیروی انتظامی و بسیجیان در تمامی مناطق آزاد شده، مستقر گردند.

پس از این عملیات موفقیت آمیز، همراه تیم اعزام به اصفهان مراجعت نمود. هنوز مدت کوتاهی ازاین عملیات نگذشته بود که رژیم سرسپرده ای عراق در اوایل اربیهشت سال 1359، توسط چند فروند هلی کوپیتر روستاهای مرزی قصر شیرین و سرپل ذهاب را مورد تجاوز قرار داد وتعدادی ازهموطنان عزیزمان را شهید ومجروح نمود.

شهید قلخانی همچون پرنده ای سبک بال وعاشق پرواز، با روحیه ای خستگی ناپذیر وبا عشق وعلاقه ای که به انقلاب اسلامی داشت ،داوطلبانه عازم منطقه ای درگیری شد وهمراه تیم

اعزامی ، با چند عملیات پروزای ، مانع نفوذ و تجاوز مجدد هلی کوپترهای عراق به مرزهای ایران اسلامی گردید. درشهریور سال 1359 با اعلام رسمی جنگ از سوی رژیم عراقت وتجاوز آشکار چندین لشکر تا دندان مسلح عراق به مرزهای کشورمان ، به قصد تصرف شهرهای مرزی وضربه زدن به پیکر انقلاب اسلامی ایران ، شهید قلخانی بار دیگر دواطلبانه همراه تعدادی ازخلبانان تیرپرواز هوا نیروز با پرنده های آهنین بال خود ، عازم اهواز شدند وبسیجیان شتافته ، با منهدم کردن تعدادی از تانک های عراق ونیروهای پیاده آنان، مانع پیشروی مزدوران بعثی به خاک کشورمان شدند.

یاد و خاطره
یکی از دوستانش به نام عباس شریفی در این رابطه می‌گوید: «شهید قلخانی یکی از خلبانان شجاع موشک‌زن ناو بود، در هر (سورتی) پرواز بعید بود موشک را به هدف نزند. زمانی که دشمن در اهواز تا دب حردان پیش آمده بود و مردم دسته دسته شهر را ترک می‌کردند، خلبانان تیز پرواز هوانیروز از جمله شهید قلخانی با پروازهای مستمر و آتشین خود عرصه را بر دشمن بعثی تنگ کرده، و تانک‌های آنان یکی پس از دیگری شکار موشک‌های قلخانی و امثال او می‌شد. (دی‌ماه 1359)

همراه شهید قلخانی به جبهه ی « مارد» اعزام شدیم. آبادان کاملا درمحاصره بود ، تنها راه رفت وآمد از رودخانه ی بهمن شیر صورت می گرفت ، هوا نیروز درمحلی درکنار رودخانه مستقر شد. تعدادی ازنیروهای خود ی ، اندکی توانسته بود جلوی پیشروی دشمن را در منطقه ی ذوالفقاری آبادان بگیرند.

این جا هم هوا نیروز، عمده نیرویی بود که دقیقه ای عراقی ها را آسوده نمی گذاشت ، صبح ها زود بلند می شدیم و به پرواز می رفتیم . ازشادگان ودارخوین عبور می کردیم وبه نیروهای مهندسی رزمی دشمن، که در حال احداث جاده واستحکامات بودند ، حمله می کردیم . شهید قلخانی فریاد می زد، بچه ها ، با خیال راحت ماشین آلات راهسازی عراق را منهدم کنید کسی به کسی نیست.

او راست می گفت، ازدشمن خبری نبود ، درهر ( سورتی) پرواز ، ده ها دستگاه خودرو لودوزر، کامیون عراقی با آتش راکت وموشک هلی کوپترهای کبرا به آتش کشیده می شد. یک روز هنگام تیراندازی علیه ادوات زرهی دشمن دشمن درغرب کارون با هواپیماهای عراقی درگیر شدیم ، این اولین باری بود که با شکارهای دشمن درگیر می شدیم ، نمی دانستیم چه کار کنیم .
شهید قلخانی به بچه ها گفت : پرداکنده شوید وهرکس ازطرفی به سوی هواپیماها آتش کند تا هواپیماها نتواند هلی کوپترها را مورد هدف قرار دهند.

روحش شاد ، چند بار تا ارتفاع هزارپایی اوج گرفت تا شاید بتواند تا تیر وراکت جنگنده ی عراقی را مورد هدف قراردهد، اصلا با ترس میانه ای نداشت وهر چه می گفتیم حسین ، خطرناک است ،این قدر ارتفاع نگیر! گوشش بدهکار نبود . آن روز پس از 20 دقیقه مبارزه با هواپیماهای دشمن ، همگی سالم به پایگاه مراجعت کردیم . روز بعد درست درهمان محل مجددا با هواپیماهای عراقی درگیر شدیم.

شکی نبود، قصد زدن ما را داشتند، ماموریت آن ها شکار هلی کوپترها بود . شهید قلخانی ، لیدر تیم پروازی بود ، گفت : عباس هواپیماها را به نحوی ، به یک طرف بکشانید ضد تانک برای شکار هواپیما آن هم در ارتفاع بالا ساخته نشده است، توجه نمی کرد . دو سه بار آن چنان به هواپیما نزدیک شد که خیال کردم مورد اصابت موشک جنگنده های عراقی قرارگرفته است ، ولی بعد از لحظه ای ازمیان دود و آتش سالم بیرون می آمد.روزها به همین طریق سپری شد تا عملیات تیپ 37 زرهی شیراز درمارد، آغازشد.

شهید قلخانی ازیگان های مانوری ، درپشتیبانی آتش این عملیات نقش بسزایی را ایفا کرد. با هم به اصفهان برگشتیم .اردبیهشت سال 1360 به اهواز اعزام شدیم. لکشر 92 زرهی خوزستان، حمله ی خود را علیه دشمن درارتفاعات الله اکبر آغاز کرد. شهید قلخانی دراین عملیات هم رشادت های زیادی ازخود نشان داد ، بارها هلی کوپتر او بر اثر اصابت گلوله های دشمن آبکش شده بود، ولی او دست بردار نبود . بدین ترتیب عملیات الله اکبر هم با پیروزی رزمندگان اسلام خاتمه یافت.»

آزادسازی پادگان حمید
شهید قلخانی در عملیات 15 دیماه 1359 که توسط لشکر 16 زرهی قزوین و تعدادی دیگر از یگان‌های ارتش و بسیج و دانشجویان پیرو خط امام انجام شد، در آزادسازی پادگان حمید نقش بسزایی داشت. در فروردین و اردیبهشت 1360 با شرکت در چندین پرواز شناسایی بر فراز مناطق مختلف اهواز از جمله بیوض، سوسنگرد. خرمشهر، مقدمات عملیات بیت المقدس را فراهم نمودند.

سانحه
در مردادماه 1360، لشکر 16 زرهی قزوین تصمیم گرفت حمله‌ی خود را علیه نیروهای عراقی در جبهه‌ی کرخه نور طرح ریزی نماید.
« من وبقیه ی بچه ها در آسایشگاه در حال استراحت بودیم با توجه به این که از عملیات اطلاع داشتم ، اما قرار نبود اما قرار نبود آن روز من ماموریت انجام دهم. ازمنطقه ی عملیات درخواست سه فروند هلی کوپتر کردند تازه از خواب بیدار شده بودم که دواطلبانه و سراسمیه به طرف هلی کوپترها حرکت کردیم. من وستوان حمید علی مدد یک فروند ، ستوان عباس شریفی وستوان فیله کش اشرفی وشهید سجادی هم ماموریت هلی کوپتر رسکو( نجات ) تیم ما را به عهده گرفتند.
ساعت 30/12 دقیقه ، درتاریخ 5/5/1360 همگی استارت زدیم. من دراین ماموریت، لیدر تیم بودم. هلی کوپتر من در همان آغاز ماموریت دچار اشکال فنی شد. به تا من هم برسم . بعد از رفع اشکال فنی با سرعت به پرواز در آمدم ودرمنطقه ی حمیدیه به تیم پروتزی رسیدم. هلی کوپتر من در سمت چپ ، دروسط وشریفی درسمت راست قرار گرفت .

وارد منطقه ی عمومی کرخه نور( طراح ) رزمندگان اسلام در همان اوایل نبرد نیروهای دشمن را به آن سوی کرخه نور فراری دادند. تعداد زیادی از تانک ها و نفربرهای دشمن منهدم شد . منطقه ازسوی دو طرف به شدت زیر آتش قرارداشت واز شدت دود وخاک ، شعاع دیدمان کم شده بود .
آرایش گرفتیم ، به دشمن خیلی نزدیک شده بودیم ،‌آولین تانک توسط هلی کوپتر من به آتش

کشیده شد . دومین تانک توسط نجفی مورد اصابت قرارگرفت. درحال برگشتن ، هلی کوپتر من به طرف دشمن پهلو داده بود که مورد اصابت موشک بعثیون قرار گرفت . هلی کوپتر رسکیو ( نجات ) هم که برای کمک به من آمد، مورد اصابت قرار گرفت . ستوان سجادی خلبان برجسته ، کروچیف هلی کوپتر در دم به شهادت رسیدند. از 17 متر مانده بود. فرامین ازکنترل من خارج شده ودر آسمان سرگردان شده بود. آتش وارد کابین شده بود وکم کم به باک بنزین می رسید.

صورت ، دست ها ، پاهایم در حال سوختن بود . هر چه تیرانداز خود ، حمید علی مدد را صدا می زدم جوابی ازرادیو شنیده نمی شد . ملخ اصل هلی کوپتر هنوز ازکار نیفتاده بوده فقط یک معجزه می توانست ما را از این مهلکه نجات دهد ، ناامید نشدم واز سرور وسالار شهیدان کمک خواستم ، با فریاد یا حسین به سراغ فرامین هلی کوپتر رفتم ، احساس کردم هلی کوپتر در اختیار من است ، با سرعتی بیش از 150 کیلومتر هلی کوپتر به روی اس

کیت های خود به روی زمین ناهموار کشیده شد و در حدود 500 متری نیروهای عراقی توقف کرد .
چون منطقه ازسوی دو نیرو زیر آتش بود وعراقی ها هم مطمئن شده بودند که هلی کوپتر ما سقوط کرده است ، اطراف محل سقوط ما را زیر آتش گرفته ودر فکر به اسارت گرفتن ما بودند. به سرعت ازکابین پیاده شدم وفریاد زدم حمید بیا بیرون ، اما او اصلا در حرف نمی زد به نظر می رسید که به او شوک وارد شده است .
بالاخره او هم بیرون آمد. هر دو به طرف نیروهای خود ی حرکت کردیم ،‌هنوز چند قدمی از هلی کوپتر دور نشده بودیم که صدای انفجار مهیبی توجه مرا به خود جلب کرد، برگشتم ودیدیم اثری ازهلی کوپتر شده بود. بلافاصله به خاک افتادم و به خاطر این معجزه و امداد غیبی که به کمک ما آمده بود سجده ی شکر انجام دادم.

بلند شدم وبه حرکت خود ادامه دادم. دراین لحظه متوجه شدم که ما ، در میدان مین قرار داریم و حمید ( کمک خلبان) همراه من نیست ،‌ بر اثر شوکی که به او وارد شده بود نمی دانست چکار کند وخلاف جهت من حرکت می کرد . برگشتم وا و را با خود آوردم . با خواندن آیه الکرسی وفرستادن صلوات به راحتی ازمیدان مین عبور کردیم، بر اثر گرمای شدید وسوختگی بدنم ، توان حرکت نداشتم ، اما با این حال چند قدم که جلوتر می رفتم ، دوباره برمی گشتم تا ببینم حمید هم می آید یا نه . حدود 50 متر با من فاصله داشت اما در جهت من حرکت می کرد .

سرانجام کشان کشان خود را به یک خاکریز رساندم، به حالت چمباتمه به روی خاکریز افتادم، شدیدا احساس تشنگی می کردم ، آب بدنم بر اثر سوختگی و گرمای کشنده ی منطقه تبخیر شده بود. از فرط تشنگی لب ها ودهانم خشکیده بود تا جایی که دیگر توان حرف زدن را هم نداشتم .
دراین لحظه به یاد لب های خشکیده ی آقا ابا عبدا; الحسین (ع) افتادم که در روز عاشورا در صحرای کربلا بر او ویارانش چه گذشت. خاطرات چندین سال زندگیم مانند فیلم به سرعت از جلو چشمانم عبور می کرد ودر ذهنم زنده می شد ، که متوجه شدم سه نفر موتور سوار به طرف ما می آیند ، یکی از آن ها که اسلحه ی کلت در دست داشت به خیال این که ما عراقی هستیم به طرف من آمد وگفت دست ها بالا ،‌گفتم که ما ایرانی هستیم. چون نتوانستم دست هایم را حرکت

دهم، متوجه شدم در آن حالت چمباتمه که خشک شده و حالت گرفته واز حالت بازمانده است . این سه نفر ازبچه های سپاه پاسداران بودند، به یک نفر از آن ها اشاره کردم که مثل سایه بان جلوی من بایستد واز تابیدن نور خورشید به بدن سوخته ی من جلوگیری نماید. یک نفر هم به کمک حمید رفت ونفر دیگر به پشت خط برگشت تا وسیله ای بیاورد وما را به پشت جبهه منتقل نماید.
برادر پاسداری که جلوی من ایستاده بود واشک از چشمانش سرازیر شده بود گفت: ما دیدیم که هلی کوپتر شما مورد اصابت موشک قرار گرفت ومنهدم شد ، اما فکر نمی کردیم شما سالم از آن مهلکه بیرون آمده باشید، ما به گمان این بود که شما عراقی هستید و می خواهید خودتان را

تسلیم کنید به سمت شما آمدیم ، اما حالا که شما را می بینم ، بدون شک معجزه ای صورت گرفته است ، چون هلی کوپتر شما به صورت پودر و خاکستر در آمد. بعد از چند دقیقه خودرو و جیپ رسید و ما را به پشت جبهه و از آن جا به اهواز منتقل کردند. در آن جا تحت معالجه ی اولیه قرار گرفتیم و با هواپیما به بیمارستان 577 اصفهان اعزام شدیم . شدت جراحات وسوختگی به قدری زیاد بود که روز بعد ما را به بیمارستان سوانح وسوختگی تهران انتقال دادند. تقریبا 40 درصد بدن من سوخته بود ، چندین بار دست ها و پاهایم را جراحی پلاستیک و پیوند پوست کردند ،‌‌اما موثر واقع نشد.

آثار سوختگی دست ها و پاهایم برای هر بیننده ی چندش آور بود . چند ماه بعد بر اثر حرارتی که در اثر سانحه، وارد ریه هایم شده بود، دچار عفونت ریه وتنگی نفس شدم و حس بویایی خود را نیز از دست دادم.»
آری، شیر بچه ی تویسرکان ، عقاب تبرانداز آسمان نیلگون جمهوری اسلامی و جبهه های جنگ ، شکارچی تانک های دشمن بعثی ، اکنون بال های پرواز خود را سوخته می بیند و ازاین که برای مدت نامعلومی قادر به پرواز نخواهد بود غبطه می خورد.
او روزهایی را به یاد می آورد که همگان با بسیجان صف شکن ، در راه آرمان های جمهوری اسلامی و آزادی ایران اسلامی دست دردست هم ، صف واحدی تشکیل داده بودند . آنان که کرخه کور را به کرخه نور تبدیل کردند ، عابدان وعارفانی بودند که حقیقت را نه در زاویه ی انزوای آسمان و زمین ، بلکه در میانه ی میدان همین زندگی و در متن همین طبیعت ودر بطن همین عالم خاکی جستجو می کردند ویافتند.
کرخه نور نمونه ی کوچکی است از آرمان هایی که همه تاریخ بشریت را در پی خویش تا بدین جا کشانده است . آنان که کرخه نور را زیر دست و پای دشمن و از لابه لای چنگ و دندان مسلح او بیرون کشیدند، دل درگرو بیت الامور حقیقی و آسمانی عالم وجود نهاده بودند ودر هنگامه ی قیامت آن عملیات بی نظیر ، هم زمان با کلام حکیمانه و عار فانه سعدی به سوی کرخه نور زمینی ، می تاختند و می نواختند که ای ایران ! دوباره خرم باش و آزاد باش وبه نام و اذن حق تعالی بخوان :
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

مأموریت‌ها
بعد از این سانحه هوایی در صف جانبازان (شهید زنده) جنگ تحمیلی قرار گرفت. پس از گذشت 2 سال از این سانحه که حال وی رو به بهبودی می‌رفت در سال 1362 پروازهای آزمایشی خود را از سر گرفت. چندی بعد یک شرکت فیلم‌سازی که برای ساختن فیلم‌ سینمایی (کانی مانگا) از هوانیروز قهرمان کمک خواسته بود، باز هم به طور داوطلب در این مأموریت شرکت نمود و پرنده‌ی آهنین خود را به پرواز درآورد و از این که این مأموریت هم با موفقیت انجام شده بود، بسیار خوشحال بود، آن قدر که در پوست خود نمی‌گنجید.

شهید قلخانی که از هوش و استعداد سرشاری برخوردار بود، دوره‌ی 41 مقدماتی توپخانه‌ی صحرایی را در تاریخ 28/7/1365 طی نمود و به عنوان نفر برتر این دوره، انتخاب گردید. در سال 1367 مجدداً به تکمیل دانش نظامی خود پرداخت و دوره‌ی 3 عالی مکاتبه‌ای دانشکده ی توپخانه‌ی صحرایی، دانشکده‌ی

پدافند هوایی را در تاریخ 8/4/1368 با موفقیت و با طبقه‌بندی عالی به پایان رسانید.
درسال 1368 در چندین ماموریت که درمناطق مختلف ارومیه ، مهاباد ، علیه اشرار مسلح انجام شد ، شرکت جست. در سال 1370 به فاصله ی یک ماه در چند ماموریت علیه قاچاقیان مواد مخدر درطبس ، یزد و زاهدان شرکت نمود که مهمترین آن ، عملیات نصر بود که درمنطقه ی نصرت آباد زاهدان علیه بزرگترین باند قاچاقیان بین المللی مواد مخدرانجام شد وبزرگترین محموله ی مواد مخدر درتاریخ 31/6/1370 نابود واشرار مسلح را به اسارت خود در آوردند وبه لطف این عملیات موفقیت آمیز ، منطقه ی آزاد شده ی عملیات ، نصر آباد نام گرفت.
درسال 1371 به گروه رزمی کرمان منتقل وبعد از 5 ماه مجددا او را به گروه رزمی پشتیبانی اصفهان انتقال دادند. درمورد خصوصیات اخلاقی وی یکی از افراد خانواده اش می گوید:« او درزندگی نمونه ی اخلاق وسرمشق برای تمام دوستان و آشنایان بود . او فردی متدین وبا تقوا بود وسایر واجبات دینی را با خلوص نیت انجام می داد وهیچگاه به این امر تظاهر نمی کرد ، او جمله حضور وشرکت فعال او در نماز جمعه ی شهر اصفهان بود . در مورد کمک به مستمندان وافراد زحمت کش ، همیشه یاد ویاور آن ها بود ، و تا آن جا که توان داشت نسبت به این قشر کمک ومساعدت نمی نمود.
شهید قلخانی ، نسبت به خانواده و اقوام ودوستان متانت غیر قابل وصفی داشت. با این که از نظر درجه وسواد در رتبه ی بالایی قرارداشت ، اما در مقابل افراد دیگر ، کمترین تکبری از خود نشان نمی داد. دربرابر هرشخصی چنان افتادگی و تواضع از خود نشان می داد که دراین مورد اظهار نظر بعضی افراد که فقط یک بار با او آشنا شده بودند حاکی ازاین موضوع است . دربرابر مشکلات و مصائبی که درمسیر کار وزندگی خصوصی اش پیش می آمد، سنگ زیرین آسیا بود. درزمینه ی شعلی ، نمونه ی کامل یک سرباز بود وبا عشق وعلاقه به نظام جمهوری اسلامی خدمت می کرد.»
ادارات
یکی دیگر از افراد خانواده‌اش در مورد او می‌گوید: «شهید قلخانی که خود را پیرو مولای متقیان علی (ع) می‌دانست، سعی در انجام امور و فرایض به تبعیت از آن امام همام داشت. در هیچ موردی دروغ نمی‌گفت و پایه و اساس زندگی خود را بر راستی و صداقت بنا نهاده بود. در برخورد با دیگران بسیار بی‌تکلف و ساده بود. با توجه به این که از لحاظ شغلی از موقعیت برجسته‌ای برخوردار بود، هرگز این مسئله را وسیله‌ی فخرفروشی و اثبات برتری خود نسبت به دیگران قرار نمی‌داد.

وقتی که از ایشان درباره‌ی کارش سؤال می شد، بسیار با احتیاط و در نهایت رازداری جواب می‌داد و همواره سعی بر امانت‌داری و حفظ اسرار نظامی داشت و در رفتار با اقوام و بستگان همیشه صله‌ی رحم را به جا می‌اورد. هرگاه به مرخصی می‌رفت به همه‌ی فامیل، حتی برای یک لحظه هم که بود سر می‌زد و احوال آن‌ها را جویا می‌‌شد.

دوستان و آشنایان درمسائل ومشکلات خود، ازایشان به عنوان همفکر ومشاور، راهنمایی می خواستند و این شهید بزرگوار با نهایت صبر وبردباری به صحبت های آن ها گوش فرا می داد و آن گاه هرکاری را که مصلحت بود پیشنهاد می کرد و از هیچ گونه کمکی به دیگران دریغ نمی ورزید.
دربرابر مشکلات و مصایبی که پیش می آمد ، بسیار صبور و شاکر درگاه خداوند بود ومدام این نکته را متذکر می شد که مصایب ومشکلات ، امتحانی است از جانب خداوند برای بندگان خود وباید خواست خداوند را پذیرفت وشکر کرد. به مادیات و امور دنیوی بی توجه بود وبیشتر به مسائل معنوی و اخلاقی پای بند بود.

دررفتار با فرزندان خود ، راهنما و دلسوز بود و آن ها را در درس هایشان کمک می کرد و از آن جا که از استعدادی قوی بر خوردار بود ، دربیشتر زمینه های علمی به عنوان معلمی دلسوز، یارویاور فرزندان خود بود وعلاوه بر آن ، به آن ها درس مردانه زیستن و آزادگی را می آموخت . علاقه ی خاصی به ادای نماز در اول وقت داشت وهمواره دیگران را به انجام صحیح امور مذهبی سفارش می کرد.

به اصول و فروع دین به شدت پای بند بود. هیچ گاه به دنبال سرگرمی های مخرب نمی رفت. بهترین سرگرمی ایشان ورزش باستانی بود که همه روزه همچون امری واجب به انجام آن می پرداخت که درنتیجه ی این کار، ازبدنی قوی و ورزیده برخورداد بود.
خصوصیات اخلاقی ایشان را می‌توان این گونه بیان کرد: راستگو، امانتدار، صبور، با درایت، مدیر و مدبر، بی‌توجه به امور دنیوی و مسائل مادی و مردی وارسته و عارف مسلک.
با وجود این که براثر جراحات وارده به او درپرواز ، درچندین کمیسیون پزشکی شرکت کرده بود و او را از ماموریت ها و نقل وانتقالات معاف کرده بودند، لکین او هم چنان به ماموریت های خود ادامه می داد. درتابستان 1372 به گروه رزمی هوا نیروز کرمانشاه منتقل گردید و چون خانواده ی او دراصفهان به سرمی بردند وخود درپایگاه زندگی می کرد ، اکثر ماموریت های واگذاری را به عهده می گرفت و در چندین عملیات پروازی علیه منافقین واشرار درمنطقه ی کردستان و شمال غرب

شرکت نمود که همه ی آن ها با موفقیت انجام شد. سرانجام دربعد ازظهر 19/8/1372 دریک ماموریت ویژه ی زمینی که برای شناسایی منطقه ی علمیاتی شمال غرب به تبریز اعزام شده بود ، در حالی که بیش از 900 ساعت پرواز در دفترچه ثبت پرواز او به ثبت رسیده بود ، در حوالی رود مرزی ارس در محلی به نام « خدا آفرین» درسانحه ی دلخراش تصادف اتومبیل، شربت شهادت نوشیده و به لقاء الله پیوست. مزار این شهید در بهشت زهرای تویسرکان زیارتگاه عاشثقان است . روحش شاد ، یادش گرامی وراهش پررهروباد.