دانلود مقاله نقش تشویق و تنبیه در تعلیم تربیت اسلامی pdf دارای 8 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد دانلود مقاله نقش تشویق و تنبیه در تعلیم تربیت اسلامی pdf کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دانلود مقاله نقش تشویق و تنبیه در تعلیم تربیت اسلامی pdf ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن دانلود مقاله نقش تشویق و تنبیه در تعلیم تربیت اسلامی pdf :

.1 مقدمه

هر کودکی باید یاد بگیرد که چه رفتاری مورد قبول و پذیرش و چه رفتاری نامطلوب است. در حقیقت کودک باید خوب را از بد و خیر را از شر تمییز دهد. والدین و مربیان کودک در یادگیری و درک این امر نقش مهمی دارند و به صورت آگاهانه و ناآگاهانه در پرورش شخصیت کودکان اثر می گذارند.

رفتار والدین و مربیان با کودک باید منطقی و حساب شده باشد. توجه زیاد به کودک یا کم توجهی به او می تواند، اثرات نامطلوبی بر رفتار او داشته باشد. حفظ کرامت فرد توسط والدین و بزرگترها عاملی می شود که کودک برای خود ارزش قائل شود و در ورطه پستی ها و زشتی ها سقوط نکند. پس باید دانست، تشویق و تنبیه توسط والدین و مربیان نقش بسیار مؤثری در تربیت کودکان دارد.

هر کسی در طول روز با نوعی تشویق و تنبیه به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، ارادی یا غیر ارادی سروکار دارد ولی کمتر کسی است که از ماهیت تشویق و تنبیه و عواقب و نتایج واقعی آن اطلاع داشته باشد. این مقاله تلاش می کند نقش تشویق و تنبیه را در تعلیم و تربیت اسلامی بررسی کرده و محاسن و معایب آن را بیان کند.

.2تشویق و تنبیه

از تعالیم اسلامی چنین بر می آید که وظیفه ی مربی، ساختن و پروراندن کلی دانش آموز و مزین کردن او به مکارم اخلاق و فضایل انسانی است که جز از طریق محبت و تشویق به کودکان انجام نمی گیرد .[1]

انسان به طور طبیعی از پاداش لذت می برد و از تنبیه روی گردان است. همین گرایش سبب ترغیب انسان به انجام کارهای خوب و خودداری از انجام کارهای ناپسند می شود. تجربیات آدمی در طول تاریخ تأثیر پاداش و تنبیه را تایید می کند .[2]

.3تشویق

تشویق عبارتست از ارائه عاملی خوشایند به دنبال رفتار برای تکرار رفتار .[3]

تشویق از نظر لغوی به معنای آرزومند کردن، به شوق افکندن و راغب ساختن است. در حقیقت تشویق عاملی است که موجب ایجاد ذوق و شوق، تحرک و امید و علاقه در انسان شود.

تشویق در پیشبرد تعلیم و تربیت نقش مهمی را ایفا می کند، زیرا انسان به طور طبیعی می خواهد اعمال و رفتارش مورد قبول و پسند اطرافیان قرار گیرد .[4]

در قرآن کریم و بیانات پیشوایان دینی تشویق و ترغیب به انجام کارهای نیک و پسندیده و تحسین و تمجید نیکان مورد توجه قرار گرفته و کسانی که در راه دانش و کمال گام بر می داشته اند، مورد ستایش و تحسین قرار گرفته و چه بسا از پاداش های مادی نیز بهره مند می شدند .[5] هم چنین وجود بهشت و جهنم، انذار و تبشیر پیامبران، آیات مربوط به پاداش و کیفر و; جلوه هایی از پاداش و تنبیه می باشند.

در قسمتی از آیه ی 62 سوره ی بقره آمده است:

عملَ صالحا فَلَهمنْم أَجرُهم عند ربهِم ولَا خَوف علَیهِم ولَا یهحمزَنُونَ آنهایی که به خدا و روز قیامت ایمان آوردند و عمل نیکو انجام داده ند، پاداش آنان نزد پروردگارشان است و نه ترسی بر

ایشان مسلط خواهد شد و نه غمگین می شود.

امام علی (ع)خطاب به مالک اشتر درباره ی نفش تشویق می فرماید:

واصل فی حسن الثناء علیهم و تعدید ما أبلی ذوو البلاء منهم فإن کثره الذکر لحسن فعالهم تهز الشجاع و تحرض الناکل إن شاء االله

همواره از آنان ستایش کن و کارهای مهمی که انجام داده اند، برشمار زیرا یادآوری کارهای ارزشمند آنان شجاعان را بر می انگیزد و ترسوها را به تلاش وامی دارد، اگر خدا بخواهد .[6]

امام صادق(ع) دانشمندان و کسانی را که در راه علم و تقوا گام بر می داشتند، تحسین و تشویق می فرمود و آنان را مورد تکریم و احترام قرار می داد ]7.[

.3,1انواع تشویق

اولیاء و مربیان باید با توجه به سن و سطح درک کودک، اوضاع و شرایط خاص زندگی و ارزش و اهمیت کار او، نوع تشویق و میزان آن را انتخاب نمایند.

صورت های مختلف تشویق شامل دلجویی، به کار بردن عبارت محبت آمیز، نگاه توأم با لبخند و محبت، جایزه دادن و;

است.

جایزه دادن شرایطی دارد؛ از جمله اینکه جایزه باید با سن کودک و میزان کار او هماهنگی داشته باشد و برای کودک کاربرد آموزشی داشته باشد .[8]

البته ذکر این نکته ضروری است که نباید کودکان را عادت دهیم تا در برابر هر کاری انتظار تشویق و پاداش داشته باشند، در حالی که باید حس شکرگزاری را در کودک ایجاد کرد .[9]

.3,2روش های تشویق

همانطور که گفته شد تشویق در کودک همیشه کارسازتر از تنبیه می باشد و بهتر است به روش های زیر انجام گیرد:

1 در مورد نتایج عمل خوب کودک در حد فهم و درک او توضیح داده شود .[10]

2 تشویق باید با اعتماد آغاز شود. وقتی کودک به والدین و بزرگترها اعتماد داشته باشد، تحت تاثیر اعمال و رفتار آن ها قرار می گیرد و آن ها را الگویی برای خود قرار می دهد .[11]

3 موفقیت از توانستن ها ناشی می شود نه از نتوانستن ها. پس نگرش »می توانم« را در آنها شکل دهیم تا بدانند در انجام هر کار دشواری هم می توانند به موفقیت برسند .[12]

4 تشویق باید در لحظه انجام عمل صورت گیرد تا بتواند نقش مؤثرتری در تربیت کودکان ایفا کند .[13]

5 برای تداوم رفتار خوب باید چندین بار تشویق صورت گیرد تا پایدارتر باشد .[14]

در آخر تشویق باید به گونه ای باشد که کودک فکر نکند باید در مقابل کارها رشوه بگیرد .[15]

.3,3محاسن تشویق

قدرت فراگیری ذهن به وسیله اعمال لذت بخش افزایش می یابد و یادگیری مطالب بهتر و سریع تر انجام می شود؛ مثلا وقتی شاگردان بدانند که پاسخ درست آنان به پرسش معلم موجب تشویقشان می گردد، بسیار بهتر از موقعی یاد خواهند گرفت که بدانند پاسخ غلط آنان تنبیه در پی خواهد داشت. از این جهت اگر بخواهیم افراد را به کارهای مفید و شایسته واداریم، باید کمال و هنر آنان را ستایش کنیم تا از دلسردی و بی میلی آنان جلوگیری کرده باشیم .[16]

تشویق و تحسین موجب می شود تا اعتماد به نفس در وجود فرد پدید آید و به استعدادها و توانایی های خود پی ببرد و قوای دونی اش به فعلیت برسند.